Üzülme (Şiir)
Üzülme, ölüm bir defa olur, iki defa değil.
Battığını zannettiğimiz güneş yeniden doğacak.
Ve hem de başka çocukların üzerine.
Nasıl ki çiçeklerin özün de solmak vardır,
Öyle ise insanın da ölmek!
Ölmek dedim de, ölmek yok oluş değil,
Bilesin ki, yeniden diriliş!
Üzülme, sen ram olmuşsan Rabb'a;
Kalemler/mürekkepler/ katipler senden yana.
Ölmek yok, dirilmek var.
Gitmek yok, kalmak var.
Uyuşukluk yok, teyakkuz var.
Sevginin akışın da, yürümek...
Dalga dalga, kıvrım kıvrım bükülmek yok,
Dik duruş var.
Saf/duru bir imanımız var.
İbadetlerimizle, duamızla yükselişimiz var.
Alemlerin sevdiği, Muhammed'imiz, Peygamberimiz var?
Dedim ya, sen üzülme, bizim sevdamız pak.
Davamız büyük; önün de herkes saygıyla duracak.
Üzülme! Çünkü sende bitmez/tükenmez bir güç var.
O güç; Alemlerin Rabbi Allah'tır.
Ve sen kalemle yazılmış, şüphe götürmeyen,
Bir kadere inanıyorsun.
Bu yüzden en zor anın da Nuh'un gemisi,
Ya da Musa'nın asası gelip seni kurtaracaktır,
Artık üzülmeyeceğini biliyorum...
