Sevgi İnsana Yakışır

Öncelikle şunu belirtelim ki, sevgisiz insan; kuru bir ağaca benzer. Ne kendisine, ne de başkalarına fayda sağlar.

Sözlükte sevgi; insanı bir şeye veya bir kimseye karşı yakın ilgi, bağlılık göstermeye yönelten duygu, eğilim gibi manaları kapsamaktadır. Bizde diyoruz ki;

Sevgi, muhabbetin öteki ismidir.

Sevgi, iyiliklerin/güzelliklerin toplu ifadesidir.

Sevgi, muhabbettir, dostluktur.

Sevgi, Saflık ve halisliktir.

Sevgi, kelamda tatlı söz, münasebette güler yüzdür.

Sevgi, sevdiğine hak ettiği değeri vermektir.

Sevgi, paylaşmaktır.

Sevgi, feda-kar-lıktır vefadır, sadakattir.

Sevgi, hakkı hak sahibine vermektir.

Kendi hakkına ve herkesin hakkına saygı duymaktır.

Kendi haklarını başkalarının hakkının üstünde görmek, sevgiden yoksun olmaktır.

Sevgi, infaktır, infak şuurunda olmayanlar sevgiden uzak olanlardır. Yüce Allah buyuruyor: sevdiğiniz şeylerden (Allah yolundan infak ederseniz, şüphesiz Allah onu hakkıyla bilen (ve mükafatını) verendir. (Al-i İmran 92).

Sevgi, Allah’ı sevmektir. Resulullah’ı sevmektir. İslam’ı, Kur’an-ı sevmektir.

Sevgi yaratılanı sev Yaratan’dan ötürüdür.

Yani, fikri, zikri, ırkı, rengi, dili, nesli, coğrafyası vs. ne olursa olsun… Sırf Allah-u Teâlâ yaratmış olduğu için sevmektir.

Sevgi, beğenmediğin insanı veya kabul etmediğin fikrin veya görüşün sahibini kırmadan ret etmektir.

Çünkü sevgi, kalp kırmamak, nezaketli olmaktır.

Sevgi, insan inancına ve fikrine saygılı olmaktır.

Sevgi, dışlamak değil, kazanmaktır.

Sevgi, kendini bilmek ve okumaktır.

Sevgi, rastlantı değil iradenin tercihidir.

Sevgi, senede, yılda bir gün değil ömür boyu lazımdır.

İnsanların fikir ve düşüncelerine saygı göstermeyenler sevgiden haberi olmayanlardır.

İnsanların inancına karışanlar, kılık kıyafetine müdahale edenler, dil ve ırk ayrımı yapanlar sevgiyi kaybetmiş olanlardır.

Sevgi, samimiyettir, hakikattir.

Sevgi, haklıdan, mazlumdan yana olmak zalime/zulme karşı durmaktır.

Sevgi, kendini kaybetmek değil, kendini bulmak/kendine gelmektir.

Sevgi, başkalarının iyiliklerini kendi iyilikleri kadar hatta daha fazla değerli görmektir.

Nitekim sevgi, kötülükleri unutmak, iyilikleri unutmamaktır.

Sevmek için illa bir neden aramaya gerek yoktur.

Kişide kalp varsa, vicdan ve duygu varsa, sevebilir.

İnsanları sever, yardım eder.

Bitkiyi/ağacı sever, yetiştirir.

Toprağı sever, hayvanları sever ve korur.

Doğayı sever, zarar vermez.

Sevgi-seven insan- çevreye verdiği pozitif enerji sayesinde toplumda olumlu etki bırakarak o toplumu mutlu etmeyi sağlar.

Karşılıklı sevgi koruyucu bir kale gibidir. Dış tehlikelere karşı tehlikelerden ve zararlardan korur.

Tüm bunları sevince, gelecek için faydalı olmaya çalışır ve üretken olur. Verimli olur.

Sevgi olmazsa olmazımızdır.

Sevmekten vazgeçemeyiz!

Yakub’u kör eden de sevgiydi, Yusuf’u zindana atanda…

Bu yüzden; “Yusuf’u zindana atan SEVGİ insana yakışır.”