Müslümanın Andı
İnsanım ve Müslüman’ım, doğruyum/doğru olmakla mükellefim.
Çalışkanım; Müslüman kişiye tembellik yakışmaz…
Yalan yakışmaz.
Çirkinlik ve fenalık kitabımda yasaklanmıştır.
İlkem; ileri gitmektir, giderken yolu kaybetmemektir.
Davam; hakkı haykırmak, hukuku ayakta tutmaktır…
Kötülere, kâfirlere prim vermemek, yeri geldiğinde onların da hakkını savunmaktır.
Hedefim; ne mal, ne mülktür; “Karun gibi zengin olmak, fakirleri gözetmemek kişi için en büyük kötülüktür.”
Büyüklerimi severim ama tapmam.
Âlimleri severim ama Rableştirmem.
Küçüklerime sevgi ve şefkatle yaklaşırım çünkü bu; “benim Peygamberimin Ahlakıdır.”
İnsanları severim ama kötüleri, hırsızları, arsızları asla…
Merhamette sınır tanımam. Zalime de müsamaha göstermem.
Kim demiş ben fakirim? Ben bu inancımla/bu imanımla ne fakirim ne de hakirim.
Önderim, Rehberim Hz. Muhammed Aleyhisselamdır.
Muhtaç olduğum güç-kuvvet; ‘İslam’ın İman gücüdür.’
İşte budur benim andım.
İslam/Kur’an bana ne dediyse ben ona şeksiz-şüphesiz inandım…
Varlığım, benliğim, nefsim, her şeyim İslam’a kurban olsun.
Varlığım Allah yoluna feda olsun…
