Mehmet Sarmış Küçük Yüreklere dokunmuş

Kitabı aldığım gibi bir nefeste okudum. Aslında Emine Şenlikoğlu; sıradan yazarlar büyük yazarları övmesi nahoş bir durumdur, tespitini bile bile bir büyüğümü takdir edemeden geçemeyeceğim.

Çünkü eğitimci ve yazar olan Mehmet Sarmış hocam, ben okuldayken müdürümdü. Bu vesileyle yüreğinden geçenleri sade ve yalın bir dille yazdığı kitabı herkese tavsiye edebilirim. Bu kitabın adı: Küçük yüreklere dokunmak.

“Acaba”larla her hikayenin kahramanına dikkat ettim, ben küçükken yüreğime de dokunmuş mu diye baktım!.. Yok, dokunmamış, çünkü okulda sakin ve derslerimle haşir neşir olurdum.

Ama yüreğimde ben ona yer açmıştım. O fark etmezse de ben yer vermiştim. Hatta bir ara aynı gazetede yazıyorduk ve bu durumdan çok memnundum.

Bu bağlamda; Kitapta öğrencilerle ve okulda yaşanmış 20 tane anısını hikayeleştirmiş. Kitapta geçen birilerini tanıyorum.

Büyük bir cesaretle yazıldığını ve “itiraf” niteliğinde, kendi vicdanında yaşananları dile getiren Sarmış, bir eğitimcinin derdinin ne olacağını ima ediyor.

 Öyle bir üslup kullanmış ki; hikayeleri okurken o sahneler insanın gözünde canlanıyor ve o hüzünlü sahnede “kah Mehmet Sarmış hocanın yerine kah o hikayede geçen çocuğun yerine” kendini koyuyorsun.

Sadece öğrencilerinin yüreğine dokunmamış Mehmet Hoca, “eğitimciliğin verdiği sorumlulukla” bir tek okul içerisinde değil, okul dışında da bulunan “küçük yüreklere dokunmak” zorunda kalmış.

Psikolojik olarak, her çocuk öğretmenini örnek alır. Çocuk yetiştiği andan itibaren anne-baba ekseninde kalmıştır. İlk kez “insan” olarak farklı bir ortamda ve yalnız başına davranmaya çalışır. Bu yüzden öğretmenlerin hal ve tavırları çokkkkkk çokkkk önemli.

Bu yüzden eğitimciler “örnek alındığının farkında” olup hareketlerine çok dikkat etmeleri gerekir.

Çoğu zaman öğretmenin bir hareketi anne-babanın hareketlerinden de önemli çocuklar için.

İLGİLİSİNE

Heykeltıraş mermere ne ise; öğretmen çocuğa odur. (Addison)

*********

Akgöbek minibüsleri

Şanlıurfa ve Gaziantep'in Nizip ilçesi arasında çalışan Akgöbek Kooperatif çalışanları çok dertli.

Bana ilettikleri şikayeti ilgililerine aktarıyorum. Sorun şu: Nizip içerisinde trafik yetkilileri belediye zabıtaları. Ve genelde trafik şube polisleridir. Gaziantep-Nizip arasında Gap, İpek, Damla ve Güneş koop. çalışırken, Nizip-Birecik arasında Yeşil Nizip firması çalışıyor. Bu 5 firma çalışanları Nizip merkezine rahatlıkla girebiliyorlar ve müşterilerini alıyorlar.

Fakat Şanlıurfa-Nizip arasında çalışan Akgöbek firmasına bağlı 50 minibüs Nizip merkeze giremiyor. Nizip belediyesi bir bahane olarak; terminale gelebilirisiniz dese de terminal aktif olmadığı için Nizip Kaymakamlığı bile bu teklifi gülünç bulmuş.

Akgöbek Firması Nizip merkezinde büro açtığı halde minibüslerini ağırlayamıyor. Eğer minibüsler merkezde görülürlerse hemen ceza kesiliyor.

Dolayısıyla bunca yolu kateden minibüsçüler çok dertli. Dertlerine çare arıyorlar. Söz yetkililerin.