GONCALAR
Ben sende kaybolmuşken
Goncaların tükenen rengi gibi
Kulaklarım kapında
Yiten ruhlarımı aradı
Saklı sandıklar dibinde
Kilitli kalan kalbimin
Miftahının peşinde avare boş sahilleri dolaştım
Güneş eskisi gibi yanmıyor buralarda
Yakmıyor
Salmıyor zümrüt misal rengini
Çarpan yüreğime
Sen sen diye
Sukut mevsimime çoktan alıştım
Pazarlarda sattım sensiz ağlamalarımı
Sakladım şımarık sımalarımı
Git artık her şeyimden
Zaten hiç olmadım ki sende
Ben de azat olayım senden
Sadece bir nefesinde yanayım
Senden çok uzaklarda
Uyanmak istedim oysa
Kaç seferinde
Bomboş heybelerimle
Gözlerimi bomboş tavanlara kilitledim
Bir serçenin sesinde buldum
Unuttuğum tebessümlerimi
Her şeyin elini eteğini çektiği bir mevsimdeyim
Elek sarata dönen ruhumu
Gel de teselli et
Ben sende kayboldum
Sönen gözlerimin ışığı neredesin
Ben bir meyyit misal ayaktayım
Hepsi bu
Bulamadım seni
Ve beni
Zaten hiç olmadım ki sende
