DÜNÜ ARA(MA)MAK
“Az gittim uz gittim” masamın başında arkadaşım olan kalemimi aldım elime ve başladım yazmaya. Masallarda, çokça kullanılan ifadeler görülen geçmiş zaman ve öğrenilen geçmiş zaman “kipleri dılar diler mışlar mişler “ insanlar tarafından konuşma ararında sürekli geçer bizim zamanımızda toplumda böylemi davranırlardı “gibi ifadelerle geçmişe bir özlem mi vardı?
Ne!! Tarihçiler; Diyor ki “geçmişini hatırlamayan toplumlar hafızasını kaybetmiş insan gibidir.
Bu açıklamalar ile birlikte asıl muhtevasına giriş yapacağım. Sıkça 21. yüzyıl insanlarında duyduğum bir ibare “Aman boş ver dün dünde kaldı bize ne dünden keyfimize bakalım “ Geçmişte ya da dün yaşadığımız zorlukları anlatmaz /anlatamaz hale geldik. Çünkü bunu kendileri için ayıp görenler var dün yaşadığı hayatı birisi anlattığı zaman kızıyor ah-ı efgan edecek edilecek ne var ki?
Dün
-Geçmişe özlemdir.
-Dünden ders çıkarıp, bugüne ve yarına yön vermektir.
-Mutluluğu ekmeğe sürülen salçada yakalaya bilmektir.
-Ayrı odalarda herkesin kendi dünyasını kurduğu değil, ailecek yaşanan tek göz odada duygu düşünce paylaşımı yapabilmektir.
-Paylaşmayı aynı tastan su, ayran içerek öğrenmek.
-Büyüğe, öğretmene saygının zirve yaptığı gün. Anacak büyüklük para ile değildir.
-Kimsenin kimseyi satmadığı, samimi birlikteliklerin yaşandığı gündür
-gönüllerin serbest olduğu evdekilerin misafirlere paylaştığı gündür.
-Tek pantolon ile mutlu olmayı tek lastik ayakkabının krampondan daha heyecan uyandırdığı gündür.
Sonuç mu?
Herkesin ayrı odası, birden çok pantolonu rengarenk elbiseleri var; Ama mutlu olmayı unuttuk. Sevgi ve saygıyı unuttuk. Paylaşma ve paylaşılma duygusu arka planda kaldı…
Dün, düne dair ne varsa hepsi bir ayrı güzel be a kardeşim…
Dünü boş ver diyenlere binaen ben de bir Nida ile haykırmak istiyorum. Dünü dünde aradıkça hayat daha anlamlı oluyor azizim!!!
Bu çalışmada bana desteğini esirgemeyen Medine Baykar Aksoy hocama teşekkür ederim.
