BARO: Yolda kalan barış
Şanlıurfa BARO’su Hakkari Çukurca ve Yüksekova ilçelerinde yapılan saldırı nedeniyle bir açıklama yaptı. İşte Yolda kalan barış” başlıklı açıklama;
Ne zaman barışa dair umutlarımızı avuçlarımızda büyütsek, her seferinde kursağımıza “şiddet”le bir yumruk saplanıverir. Ne zaman uzlaşı ve sağduyu toplumda egemen olmaya başlasa, yerinde ve zamanında, kararlı ve cesur adımlarla koşmasını beklediklerimiz inanılmaz kararlarıyla bunu yıkmayı başardı.
Silah tutanlar için tetiğe basmanın kalem tutmaktan daha kolay olduğunu biliyoruz. Kimin tarafından ve kime yönelik yapılırsa yapılsın insan yaşamına yönelen saldırının ahlaki bir meşruluğu olamaz. İşte bu koşullarda Hakkâri’nin Çukurca İlçesinden gelen ölüm haberlerinden, Şanlıurfa Barosu olarak büyük acı duyuyor, yaşam hakkını ortadan kaldıran her türlü eylemi kınıyoruz. Yaşamını kaybedenlere Allah’tan rahmet yakınlarına sabır, yaralılara acil şifalar diliyoruz.
4 Kasım 1950 tarihli Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 2. maddesinde koruma altına alınan “herkesin yaşama hakkının vazgeçilmezliğine” vurgu yapmak istiyoruz. Silahların konuştuğu bir dünyada insancıl sivil bir dilin oluşmasının imkânsız olduğunu biliyoruz. Umutlarımızı korumak istiyoruz çünkü biz barışı özledik. Görünen o ki, yolda bırakılan bir barış treniyle karşı karşıyayız. Duran bu treni harekete geçirmek için ise sağduyuya ve her zamankinden daha fazla enerjiye ihtiyaç duyduğumuz ise apaçık ortada.
Basına ve Kamuoyuna Saygıyla Duyurulur.
Silah tutanlar için tetiğe basmanın kalem tutmaktan daha kolay olduğunu biliyoruz. Kimin tarafından ve kime yönelik yapılırsa yapılsın insan yaşamına yönelen saldırının ahlaki bir meşruluğu olamaz. İşte bu koşullarda Hakkâri’nin Çukurca İlçesinden gelen ölüm haberlerinden, Şanlıurfa Barosu olarak büyük acı duyuyor, yaşam hakkını ortadan kaldıran her türlü eylemi kınıyoruz. Yaşamını kaybedenlere Allah’tan rahmet yakınlarına sabır, yaralılara acil şifalar diliyoruz.
4 Kasım 1950 tarihli Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 2. maddesinde koruma altına alınan “herkesin yaşama hakkının vazgeçilmezliğine” vurgu yapmak istiyoruz. Silahların konuştuğu bir dünyada insancıl sivil bir dilin oluşmasının imkânsız olduğunu biliyoruz. Umutlarımızı korumak istiyoruz çünkü biz barışı özledik. Görünen o ki, yolda bırakılan bir barış treniyle karşı karşıyayız. Duran bu treni harekete geçirmek için ise sağduyuya ve her zamankinden daha fazla enerjiye ihtiyaç duyduğumuz ise apaçık ortada.
Basına ve Kamuoyuna Saygıyla Duyurulur.
